In dit artikel lees je mijn ervaringen in de geneeskunde, deze keer als patiënt en niet als (dieren)arts. Met andere ogen kijk ik naar de (dier)geneeskunde en droom van de ideale wereld. Diergeneeskunde 2.0.
Een aantal weken geleden heb ik bij een val mijn arm geblesseerd. Met de fiets in de hand viel ik om. BAM! Binnen 1 seconde weet je wat dat betekent. Nee het komt helemaal niet goed uit, zo kan ik niet voor mijn kinderen zorgen. Dieren behandelen kan voorlopig niet. Autorijden gaat niet, fietsen ook niet. Binnen 1 seconde weet je dat je de komende weken kunt focussen op je herstel en verder niks. De rest moet even wachten..…
Het geeft me ook veel inzichten in de andere kant van de gezondheidszorg. In plaats van de (dieren)arts ben ik nu de patiënt. Met een andere bril kijk ik naar degenen die mij behandelen. De kennis en kunde in het ziekenhuis is enorm. Door de vele wetenschappelijke onderzoeken die er gedaan worden kunnen ze mij exact vertellen welke behandelingen de beste resultaten op de lange termijn halen.
Maar wat me ook opvalt is dat er alleen gekeken wordt naar het probleem waar je voor komt. Als je last hebt van je elleboog, dan wordt er naar de elleboog gekeken. Heb je iets aan je knie, dan wordt de knie onderzocht. Ook in de therapie wordt er geen of nauwelijks aandacht besteed aan de rest van het lichaam.
Door mijn achtergrond als dierenarts, acupuncturist en osteopaat weet ik als geen ander dat het heel belangrijk is om niet alleen naar de plek van de blessure te kijken, maar ook de rest van het lijf te bekijken. (Of op zijn minst de rest van mijn arm, in mijn geval) Want het is heel fijn als je knie weer hersteld is, maar heel onhandig als je nog steeds niet goed kunt lopen, omdat je rug nu pijn doet.
Diergeneeskunde 2.0
Ons gezondheidssysteem is daar (nog?) niet op ingericht, zowel humaan als in de diergeneeskunde. Ik ga ervan uit dat het geen onwil is, maar gewoon de manier waarop onze gezondheidszorg is ontwikkeld in de loop van de jaren. Het is mijn droom dat het ooit vanzelfsprekend wordt dat er naast de reguliere zorg ook aanvullende zorg wordt geleverd. Dat het normaal wordt dat er op een holistische manier naar een patiënt gekeken wordt. Dat je bijvoorbeeld naast je pijnstillers, ook een acupunctuurbehandeling krijgt om de pijn te verminderen.
Op dit moment wordt mijn manier van werken in de diergeneeskunde nog vaak als ‘alternatief’ beschouwd en hebben mensen het idee dat ze moeten kiezen voor ‘regulier’ of ‘alternatief’. Hoe mooi zou het zijn als het normaal wordt dat deze 2 werelden meer gecombineerd worden. Het beste uit 2 werelden. Ik weet dat de herstelpercentages hierdoor beter zullen worden. Dat zie ik dagelijks in mijn praktijk.
Herken je dit? Laat het me weten in een reactie…
Wil je weten of mijn manier van werken iets voor jou dier(en) kan betekenen, neem dan contact met me op.