Waarom ik geen dierenarts kon worden.
Het had niet veel gescheeld of ik was helemaal geen dierenarts geworden.
Nee Susanne, ga maar iets anders doen, bedrijfskunde is misschien ook leuk. Diergeneeskunde is misschien wel wat te hoog gegrepen. Je kunt het beter uit je hoofd zetten om dierenarts te worden.
Dit waren de letterlijke woorden van de decaan toen ik vertelde dat ik na mijn havo examen naar het VWO wilde omdat ik dierenarts wilde worden.
De overstap maken van havo naar vwo was voor hem niet zo’n probleem. Het enige punt was dat ik op Havo geen natuur- en scheikunde in mijn pakket had, en dat dat wel nodig was om diergeneeskunde te mogen doen. (we hebben het hier trouwens over de middeleeuwen, voor de tijd van de profielkeuze 😉
Wat was er gebeurd als ik dit advies had opgevolgd?
Ik zag zelf het probleem niet zo, want ik besefte dat ik een achterstand had in deze 2 vakken. ‘Maar dan haal ik die achterstand toch in?’ Was mijn oplossing.
De decaan vond het alles behalve een goed idee, maar als ik dat per se wilde dan mocht ik het van hem wel proberen. Dan zou hij wel zien of het lukte.
“Ik zal jullie wel even laten zien dat dat lukt.”
Voor mij stond vast dat er maar 1 uitkomst was: dat het zou lukken. Niet lukken was geen optie! Ik wilde gewoon naar Utrecht om diergeneeskunde te gaan studeren. Ik zag het zelfs al voor me, hoe ik in de trein zou stappen, in mijn eentje, op weg naar de universiteit.
Wat nou als ik niet in mezelf geloofd had.
In een ander vak had ik misschien ook wel mijn draai gevonden. En bedrijfskunde vind ik nu ook nog steeds super interessant. Ik ben tenslotte ook ondernemer en probeer me op dat vlak ook te ontwikkelen. Ik lees nog steeds heel graag over management, ondernemen enzo. Dus het ligt ook niet heel ver bij mij vandaan. Maar toch. Het was op dat moment niet mijn eerste keuze.
Wat was er gebeurd als hij had gezegd: ja natuurlijk Susanne, dat moet je doen. Niet de makkelijkste weg kiezen, maar dat doen wat de grootste inspanning kost. Absoluut doen als dat is wat jij het liefste zou willen. Niemand heeft dit op deze school gedaan, maar iemand moet de eerste zijn. En dat ben jij! En wij staan achter je, want het gaat je lukken. 100%
Moeilijk om te zeggen natuurlijk wat het verschil zou zijn.
Feit is dat ik geleerd heb om op mezelf te vertrouwen en als ik iets heel erg graag wil, dat het me dan wel gaat lukken.
De weerstand van school heeft me misschien juist wel een extra drive gegeven om er hard voor te werken.
Maar het omgekeerde had ook kunnen gebeuren. Als school niet in mij gelooft, waarom zou ik het zelf dan doen?
Doe wat je het liefste doet
Hoeveel kinderen halen niet alles uit hun mogelijkheden omdat ze niet verteld wordt dat ze alles kunnen bereiken als ze dat willen.
Hoeveel kinderen blijven in de comfort zone van school? In plaats van hun eigen comfort zone. Maar ook in het bedrijfsleven. Van school naar bedrijf. Hoeveel mensen worden ‘klein’ gehouden door een stugge organisatie.
En laat duidelijk zijn: het gaat me niet om dat iedereen naar het vwo moet of de universiteit. Maar dat je je niet laat tegenhouden als je weet wat je graag wil doen.
Ik heb heel veel respect voor mensen die echt passie hebben voor hun werk. Of dat iemand is die kok is, automonteur, hondentrimmer of neuroloog.
Als je iets doet waar je blij van wordt, dan heb je de wereld iets te brengen. Iedere dag.
Met je energie, kennis, kunde en persoonlijkheid.
Je hoeft niet de beste te zijn. De beste, dat betekent nummer 1. Dat kan er ook maar 1 zijn. Dat zou zonde zijn voor alle anderen die dan niet nummer 1 zijn. Hebben die dan allemaal gefaald?
Ik kies nog steeds niet voor de makkelijkste weg. En het maakt me ook nog steeds niet uit wat de rest van de wereld doet. Als de meerderheid linksaf gaat, dan ga ik prima in mijn eentje rechtsaf als ik weet dat dat mijn pad is.
Meer over mij lees je hier