Iedere hondenbaas met een hond op leeftijd weet het: er komt een moment dat jullie afscheid moeten nemen. Als we konden kiezen dan werden onze honden minstens net zo oud als wij zelf. Maar met een levensverwachting van gemiddeld 12-15 jaar, komt er een moment dat je afscheid gaat nemen. Hopelijk pas op een respectabele leeftijd.
Voor onze honden zijn wij in de positie dat we hen een lange lijdensweg kunnen besparen door ze in te laten slapen als het niet meer gaat.
Maar wanneer gaat het echt niet meer?
In dit artikel geef ik je antwoord op een aantal vragen die je kunnen helpen bij het nemen van de moeilijkste beslissing.
Misschien zit je nu al in deze fase en herken je het volgende:
- Je oude hond gaat steeds meer achteruit en je wilt zeker weten dat je niet te vroeg bent met afscheid nemen.
- Je hoopt soms dat hij in zijn slaap overlijdt, dan weet je zeker dat het het juiste moment was.
- Het nemen van de beslissing voelt zo zwaar, dat je het steeds uitstelt.
Bij honden die heel oud worden (14-15-16 jaar) zie ik zelden dat ze opeens sterven. Vaak gaan ze beetje bij beetje achteruit. Het proces tot daadwerkelijk overlijden kan heel erg lang duren. Ook al hoop je dat ze vanzelf komen te overlijden, in mijn ervaring gebeurt dat niet zo snel. Ze zijn niet voor niks zo oud geworden en zijn vaak behoorlijk taaie types.
Toen ik nog in de reguliere praktijk werkte hoorde dit stuk ook bij mijn werkzaamheden. Als er een hond ingeslapen werd was dit of in de praktijk, maar vaker in de thuissituatie.
Het is regelmatig voorgekomen dat mensen een afspraak hadden staan en dan op de dag zelf weer afzegden omdat ze vonden dat de hond die dag zo vrolijk uit zijn ogen keek en ze bang waren dat ze te vroeg waren.
Het proces van afscheid nemen duurt dan voor zowel de hond als voor de baas heel erg lang. Wat voor beide partijen heel erg naar kan zijn.
Elke keer als je hond ouder wordt en wat meer kwaaltjes krijgt, dan wen je daar een beetje aan.
Soms zijn het buitenstaanders die het meer opvalt dat je hond erg achteruit is gegaan. Het is soms moeilijk om te weten of het een tijdelijke dip is, of dat zijn gezondheid niet meer beter gaat worden.
Ik zie vaak dat honden, ondanks de pijn en ondanks dat ze eigenlijk niet meer kunnen, toch nog vrolijk kunnen zijn en blijven kwispelen.
Als hun eetlust eigenlijk verdwenen is, dan willen ze uit de hand soms nog wel wat opeten. In mijn ogen vaker nog om ons een plezier te doen, dan dat ze eetlust hebben. Ze blijven zo loyaal aan hun eigenaren, dat ze veel dingen doen om ons blij te maken, boven hun eigen behoeftes.
Zelf voer ik geen euthanasie meer uit bij honden. Maar ik zie wel veel honden in mijn praktijk die in de laatste levensfase zitten. De meesten ken ik al een aantal jaar. Soms komt er iemand voor het eerst met een oude hond. Vaak als een laatste strohalm, in de hoop dat acupunctuur nog een klein wonder kan verrichten. Dat gevoel begrijp ik heel goed, dat je zeker wilt weten dat je er alles aan gedaan hebt.
Bij de oude honden die ik al langer ken, merk ik dat ze na iedere behandeling weer wat meer energie krijgen. Alsof de batterijen weer wat meer opgeladen zijn. Dit effect houdt een tijdje aan, en daarna zie ik ze vaak weer terug. Op een gegeven moment merk je dat de periode van ‘opladen’ steeds korter wordt. Dat is voor mij een teken dat er minder effect te verwachten is. Vaak betekent dat het begin van het einde.
De energie van de ouder wordende hond is op een gegeven moment nog maar een waakvlam. En deze waakvlam is nauwelijks bij te sturen.
Het nemen van de beslissing om je hond in te laten slapen is ontzettend moeilijk.
Wat ik als dierenarts belangrijk vind, is enerzijds dat je als eigenaar vrede hebt met de keuze. Ook al voelt het waarschijnlijk nooit alsof je er echt helemaal klaar voor bent. Anderzijds vind ik het belangrijk om ervoor te zorgen dat een hond niet (te lang) hoeft te lijden. Het is als eigenaar ook erg vervelend als je achteraf het gevoel hebt dat je je hond te lang hebt laten lijden.
Geen enkele dierenarts zal vinden dat je te vroeg afscheid neemt als je een oude hond hebt die veel pijn heeft en niet meer comfortabel te krijgen is met medicatie, of een hond die niet meer zelf kan opstaan, of die constant in zijn eigen behoefte ligt omdat het te zwaar is om naar een grasveld te wandelen.
Samen met je dierenarts kun je je zorgen en twijfels bespreken. Deze kan niet de beslissing voor je maken, maar kan je daar wel in ondersteunen.
Heb je nog vragen over dit onderwerp neem dan contact met me op: https://www.susannewalstock.nl/contact/